Tasmanië

Wederom heerlijk geslapen! Tegen tienen leveren we de sleutel bij de receptie weer in. De vriendelijke dame die ons ook verwelkomt heeft, vraagt ons waar we naar toe gaan. Ons doel is Corinna. Ze adviseert ons om bij de Discovershop 100 meter verderop wat boodschappen te doen, daar we onderweg niets zullen tegen komen, misschien pas wel in Corinna zelf. We halen alleen wat eieren, verder zien we wel. We hebben 128 km voor de boeg, Tomtom zegt dat we er drie en een half uur over zullen doen…?!? We rijden door een heuvelachtig landschap wat overgaat in bossen en vervolgens in regenwoud met immense varens, Manfern hebben we inmiddels geleerd. De asfalt weg gaat over in een witte zandweg, het blijkt silica uit de mijn te zijn. Zo rijden we de laatste 30 km langzaam richting Corinna, een historisch mijndorpje. Corinna ligt in een ongerept regenwoud waar de tijd heeft stilgestaan. Uiteindelijk hebben we er twee uur over gedaan.

We worden vriendelijk ontvangen door een jonge dame die ons vertelt dat ons onderkomen al schoon is, dus we kunnen er meteen in. We krijgen een overlevingspakketje mee, crackers met drie stukjes kaas. Enthousiast rijden we naar nr 17 en toen kregen we een hartverzakking … Het golfplaten huisje ziet er uit als een bouwval, zeg maar gerust krot,  en als we de deur open doen wordt het er niet beter op. Piepklein van binnen, mini woonkamer, mini slaapkamer, mini wasgelegenheid. We kunnen amper staan in de douche. Geen verwarming. We zijn veel gewend maar hier gaan we ons never nooit thuisvoelen. Het bed nodigt ook niet uit om daar een nacht in door te brengen. We komen even bij buiten op de stoeltjes en besluiten dat we dit niet accepteren. De dame achter de receptie kan ons helaas geen ander onderkomen aanbieden. We lopen terug naar ons krot en blijven buiten zitten. Op een gegeven moment komt er een ander aardig meisje aan en vraagt of alles naar wens is. We vertellen haar dat we ons niet prettig voelen in deze bouwval. Zij zegt dat ze Kelly de beheerster zal oproepen, die heeft vast wel wat anders voor ons. Vervolgens komt Kelly naar ons toe. We laten haar de plaatjes in ons boekje zien, dat dit toch echt niet overeen komt met dit mijnwerkershuisje. Ze zegt dat Travel Essence hun gasten altijd hier laat vertoeven. Je houdt er van of niet zegt ze vriendelijk. Maar ze heeft een ander huis voor ons waar we een uur later in kunnen. Hier voelen we ons thuis, woonkamer, keuken, slaapgelegenheid boven én een open (gas)haard. Hier zijn we super blij mee en zien de komende dagen weer rooskleurig tegemoet!

Frank wil even bij komen van alle consternatie en een uurtje later lopen we de Whyte River trail door het regenwoud. Prachtige wandeltocht. Twee Wallaby's scharrelen rond ons huisje bij thuis komst. ’s Avonds eten we in het restaurantje.