Rawnsley Park, Flinders Ranges

Vandaag worden we vanzelf vroeg wakker, want we hebben weer een reisdag voor de boeg.

“Broken Gum” laten we vandaag achter ons en we hebben er “mixed feelings” over. Carolien is enthousiast, maar Frank heeft zijn bedenkingen. Broken Gum is overigens wel een plek om te de-stressen. Want wat een rust hangt hier.

Na het ontbijt voeren we hetzelfde riedeltje als voorheen weer uit: koffers pakken, auto inpakken, kijken of we niets vergeten zijn (dat begint ondertussen een trauma te worden, maar dat terzijde…), wat wordt het weer vandaag. Hebben we wel de juiste kleding aan? Ik denk dat als we in onze handen klappen de koffers zich als vanzelf inpakken….

We vertrekken rond 09:00u. Als we het hek achter ons gesloten hebben, staan er twee redelijk grote kangoeroes ons aan te kijken. Ze hobbelen nog even met ons mee, waarbij het grote mannetje een sprong over het hek links van de weg maakt om zich rechts van de weg bij de rest te voegen. Geweldig om dit van zo dichtbij mee te maken.

We hebben een kleine 500 km te gaan, en met de snelheid die ze in Australië rijden, moeten we rekening houden met meer dan 5 uur rijden.

Het is overigens wel héél erg relaxed rijden hier. Iedereen houdt zich perfect aan de snelheid. Behalve die ene enkeling dan, die wordt prompt van de weg gehaald door de politie. Lachen! Het blijkt dat wanneer iedereen zich aan de maximum snelheid houdt, het op zich ook weer veel veiliger is. De grootste valkuil is echter de eentonigheid. Je rijdt hier kilometer na kilometer rechtuit. Soms wel meer dan 60-70 kilometer rechte weg. Als we zo’n eind gaan rijden dan lossen we elkaar soms wel na het uur af. En dat is veel veiliger hebben we gemerkt.

Na een uurtje laten we Adelaide achter ons en rijden richting Port Augusta. Vanaf daar gaan we naar het Noord-oosten, de Outback in. Het landschap is vrij vlak en in de verte zie je wat bergen komen: het Flinders Ranges National Park. Bergen kan je het eigenlijk niet noemen. Daarna gaan we richting Hawker. Een plaatsje middenin the fucking Middle of Nowhere. We hebben in onze navigatiesysteem Hawker en de straat ingetoetst en moeten we er toch vlakbij zijn. Denken we.

Na ongeveer 5 uur rijden vanaf Broken Gum komen we in Hawker aan en daar blijkt onze Bed&Breakfast nog 35 kilometer landinwaarts te liggen. Dus met de hier geldende snelheidsbeperkingen, wéér een half uur extra <zucht>. We kunnen niets anders dan de tocht verder te vervolgen. We zien geen enkel huis. Geen enkel teken van menselijk leven. Alleen het asfalt onder ons. Ongelooflijk. Plotseling zien we een bordje met Rawnsley Park. Hier moeten we zijn. We rijden een dirt-road op en na een kilometertje of twee zien we een bordje receptie. Komen we bij een mooi resort aan. De dame achter de balie is echt aardig en geeft de sleutel van onze Eco-Villa. Villa?

We hebben een stekkie gevonden middenin het nationale park Flinders Rangers die zijn weerga niet kent. Wat een mooie plaats. Géén mobiele ontvangst, een internetverbinding die nog trager is dan toen we nog met een modem werkten, maar wat een fantastische omgeving en een luxe om ons heen… Wow! Hier hebben we hard voor gewerkt! ;-)