Broken Gum (in Hartley; gelegen in het achterland van Adelaide)

Om 07:00u gaat de wekker want we moeten vandaag onszelf een eind gaan verplaatsen richting Adelaide. De koffers hadden we gisteren al gepakt, en tegen half negen zijn we eigenlijk klaar voor vertrek. Nog even alles niet dubbel-, maar driedubbel checken of we niets hebben achter gelaten brengen we de koffers naar de auto en gaan we op weg.

We hebben een kleine 500 km voor de boeg. Vanaf een kilometer of 20 gaan we de Princess Highway op. Die is niet zo maar recht, die is kaarsrecht. Bijna 180 kilometer lange rechte stukken weg met zo nu en dan een kleine bocht of een dorpje waar je dan maar 60 km/u mag rijden. Aangezien het Australische landschap gedurende die lange tijd niet veranderd wordt de reis uiterst saai. Vandaar dat we om het uur van chauffeur wisselen. De bijrijder(ster) valt vanzelf in slaap….

We verlaten Victoria en rijden South Australia binnen. De klok gaat een half uur achteruit. Tevens zien we borden langs de weg dat er geen fruit, groentes, planten en zaden ingevoerd mogen worden. Zoiets hadden we idd gelezen. Laten we nou fruit,sla en tomaten bij ons hebben…Er staat een container langs de weg om het daar in te gooien, zo niet dan riskeer je een boete. We dumpen het maar ;-(

Ergens in een dorpje hangt er een bordje: “Liège Waffles”. Nou daar hebben we wel zin in. Samen met een bakkie koffie kunnen we de lange reis een beetje breken. Carolien besteld bij de aardige dame en die blijkt Nederlandse te zijn. Al wel meer dan 10 jaar in Australië, en die vond het wel leuk om even Nederlands te kletsen. Deze highway (twee banen, één heen en één terug) blijkt veel verkeersdoden op te leveren. Velen vallen gewoon in slaap tijdens het rijden. Vandaar dat alle vrachtwagens hier een enorme bull-bar voorop hebben. Dit om eventuele frontale aanrijdingen beter te kunnen handelen. De vrachtwagens hier zijn overigens complete “road-trains”. Ongelooflijk hoog en lang.

Tegen tweeën komen we bij Broken Gum aan. Een mooi huis aan het eind van een “dirt-road” van 3,5 kilometer. Het huis kent geen sloten op de deur en we kunnen zo naar binnen. We hebben net als de afgelopen drie nachten weer een heel huis voor ons zelf. Alles ligt al klaar en we kunnen er zo in trekken. De koffers zijn nog niet binnen of Bill de verhuurder, staat op de stoep. Een ontzettend aardige man die het een en ander uitlegt. Er staat een heel oud gasfornuis met een gasoven. Elektra gaat via de zonnepanelen en regenwater wordt weer opgevangen in een grote tank.

We relaxen even op de schommelstoel en genieten van alle vogels om ons heen, zoals bijvoorbeeld papegaaien.

Voor het avondeten doen we boodschappen in Strathalbyn bij de Woolworth’s. Ook weer een kleine 25 kilometer rijden (dat is dus de dichtstbijzijnde supermarkt).

Frieten, sla, bacon en hamburgers. Heerlijk zelf gekookt. Tijdens het BBQ-en komt er een pauw om de hoek kijken, die een stukje brood komt bietsen.